วันอังคารที่ 30 มิถุนายน 2558

วันที่สองของสัปดาห์วันนี้สอนหน่วยอวัยวะ หู  ครูพาเด็กๆร้องเพลง ฝึกกิจกรรมการเคลื่อนไหวจับอวัยวะตามเพลงยังมีเด็กๆบ้างคนสัมผัสยังไม่ถูกไม่รู้จัก หู ตา โดยส่วนใหญ่จับได้ตามครู ครูจึงอธิบายถึงชื่ออวัยวะต่างและประโยชน์ให้เด็กๆฟังอย่างเข้าใจพอระบายสี ภาพของหู โดยครูตรวจผลงานจากการระบายสี

วันจันทร์ที่ 29 มิถุนายน 2558

วันจันทร์เป็นวันแรกของการทำงานอาทิตย์นี้ข้าพเจ้ามาปฎิบัติงานเช่นเคยวันนี้ข้าพเจ้าสอนเด็กหน่วยของอวัยวะในร่างกาย วันสอนเรื่องของดวงตา บอกถึงประโยชน์ของดวงตาและการดูแลรักษาดวงตา ให้ดี จากนั้นพัฒนากล้ามเนื้อมือโดยการฝึกระบายสีดวงตา

วันศุกร์ที่ 26 มิถุนายน 2558

วันนี้วันศุกร์แต่ไม่สุขเหมือนชื่อเลย ลูกสาวของข้าพเจ้าร้องไห้งอแงไม่อยากไปร้องเรียนอีกแล้ว เป็นอะไรนอ

ข้าพเจ้าคิดแล้วก็เคลียดกลุ้มใจจังเลย เพราะก่อนจะขึ้นรถ ข้าพเจ้าคุยกันรู้เรื่องแล้วแต่พอจะขึ้นรถกับ งอแงอีก

แต่สุดท้ายก็ขึ้นรถไป ร.ร. จนได้ข้าพเจ้าคิดหาวิธีที่จะแก้ปัญหาลูกร้องโดยการสืบค้นหาข้อมูลทางอินเตอร์เน็ตถึงวิธีแก้ปัญหาลูกร้องไห้ไม่อยากไป ร.ร. ว่าต้องทำอย่างไรบ้าง แล้วค่อยๆนำมาใช้กับลูก และพูดถึงศูนย์บ้างวันนี้วันนี้เหตุการณ์เด็กร้องก็ไม่มี เพราะคนที่ร้องมีอยู่ 1 คน ที่มาเรียนหลังเพื่อน วันนี้ไม่มาเรียนอีกแล้ว ข้าพเจ้า คิดว่าเดี๋ยวมาเรียนอาทิตย์หน้าต้องร้องแน่นอนเลย ข้าพเจ้าต้องค่อยบอก ยายของเด็กให้ว่าพยามอย่างให้เด็กขาดเรียนบ่อยๆเดี๋ยวเด็กจะไม่ติดเพื่อนเพื่อลดปัญหาการที่เด็กร้องไห้ค่ะ

วันพฤหัสบดีที่25มิถุนายน 2558

วันนี้เด็กน้อยคนเดิมที่ร้องไห้เมื่อวานมาก็ร้องอีกแต่ร้องนิดเดียวเหมือนเดิม แล้วก็หยุดไปแล้วไปเล่นกับเพื่อนๆ เขาเริ่มปรับตัวเขากับเพื่อนๆได้ดีมากขึ้น ข้าพเจ้าเฝ้าสังเกตดูว่าเขาจะเริ่มคิดถึงบ้านหรือเปล่าแต่ก็ยังไม่มีที่ว่าจะร้องจนมาถึงเวลานอนเขาเกิดอาการคิดถึงบ้านคิดถึงขวดนม ข้าพเจ้าบอกน้องว่าที่ร.ร.ไม่มีขวดนมเพราะคนที่มาเรียนเป็นคนโตแล้วเก่งแล้วเป็นพี่แล้วจึงมาเรียนและไม่ต้องมีขวดนมก็อยู่ได้ เมื่อเขาฟังเขาก็ยอมฟังและทำตามโดยหยุดร้องไห้และยอมนอนข้าพเจ้านั่นอยู่ใกล้ๆแล้วเอามือลูบหัวน้องเบาเพื่อที่จะให้น้องหลับและสักพักเขาก็หลับได้เองค่ะ

วันพุธที่ 24 มิถุนายน 2558

วันนี้ข้าพเจ้ามาศูนย์เหตุการณ์เด็กร้องไห้กลับมามีอีกครั้งเมื่อเด็กคนนี้เคยมาเรียนเพียง2อาทิตย์แล้วก็หยุดไปเพิ่งจะเริ่มมาวันนี้ เธอจึงร้องไห้ค่ะ แต่เมื่อเขาได้ไปเล่นกับเพื่อนเขาจึงลืมที่จะอยากกลับได้ และอีกอย่างเด็กส่วนใหญ่ไม่มีคนร้องน้องเขาก็เลยร้องไห้นิดเดียว ข้าพเจ้าจึงพาเด็กๆทำกิจกรรมการเรียนการสอนได้ตามแผนวันนี้สอนเรื่องของการออกกำลังกายว่ามีประโยชน์และโทษอย่างไรบ้างและฝึกกิจกรรมระบายสีรูปคนกำลังเล่นกีฬาเด็กๆปฏิบัติตามได้อย่างดี

วันอังคารที่23มิถุนายน2558

วันนี้ผู้ปกครองนำน้องคนที่ป่วยเป็นไข้มาเรึยนแต่ข้าพเจ้าเห็นน้องมีน้ำมูกจึงบอกผู้ปกครองว่าให้น้องหยุดหายดีก่อนเพราะน้องยังมีน้ำมูกอยู่เดี๋ยวจะแผ่เชื่อให้เพื่อนเพารัเด็กๆสามารถติดเชื้อกันได้ง่ายมาก

วันจันทร์ที่22มิถุนายน2558

วันนี้ลูกสาวข้าพเจ้างอแงจะไม่ยอมไปเรียน ข้าพเจ้าก็ปลอบใจเขาว่าเดี๋ยวตอนเย็นจะให้พ่อไปรับเขาก็ยังไม่ฟัง แต่ข้าพเจ้าจำเป็นต้องบังคับให้ไปเดี๋ยวจะเคยกลับการหยุดเรียนบ่อยๆจะไม่ดี เมื่อส่งลูกขึ้นรถไปเรียนเสร็จข้าพเจ้าก็มาศูนย์ตามปกติข้าพเจ้าทำความสะอาดศูนย์ก่อนเนื่องจากหยุดเสาร์อาทิตย์ จึงมีขยะบริเวณภายในศูนย์อยู่เต็มไปหมด วันนี้เด็กๆไม่ร้องไห้แล้ว แต่เด็กๆหยุดเรียนหลายคนมาก เนื่องจากเป็นไข้หวัดกันส่วนใหญ่เพราะอากาศเปลี่ยนแปลงเดี๋ยวฝนตกเดี๋ยวแดดร้องมาก ขนาดข้าพเจ้ายังมีอาการ มีน้ำมูก

วันศุกร์ที่19 มิถุนายน 58

วันนี้เป็นสุดท้ายของการทำงานในสัปดาห์นี้ข้าพเจ้ามาปฎิบัติงานเช่นเคย วันนี้เพื่อนร่วมงานไม่สบาย1 คนเป็นไข้หวัดจึงลางานส่วนข้าพเจ้ายังสบายดีแต่มีเพียงอาการน้ำมูกไหลเท่านั้นยังมาทำงานได้อยู่ แต่เมื่อมาศูนย์ข้าพเจ้าก็ได้รับข่าวว่าเด็กนักเรียนในศูนย์เป็นโรคมือเท้าปาก  1 คน ผู้ปกครองพาเด็กไปหาหมอและเด็กได้หยุดเรียนส่วนเด็กๆในศูนย์ข้าพเจ้าป้องกันไว้โดยการแยกแก้วน้ำดื่มและ ให้เจลฆ่าเชื่อกับเด็กหลังล้างมือรับประทานอาหาร เพื่อป้องกันไว้ก่อนทางโรงพยาบาลบอกว่าหากพบว่าเด็กมีเป็นโรคมือเท้าปากอีกเป็น 2 คน ทางศูนย์จะต้องปิดศูนย์และทำความสะอาดศูนย์ กันครั้งใหญ่แน่นอนค่ะ

วันพฤหัสบดีที่18 มิถุนายน 58

วันนี้ครูที่ศูนย์มาทำงาน 2 คนคือข้าพเจ้าและพี่อีกคน. อีก1 คนไปฝึกสอน วันนี้มีหมออนามัยมาฉีดวัคซีน และมาตรวจฟันให้เด็กๆด้วย. เด็กๆเริ่มร้องและกลัวหมอกันหลายคน เด็กบางคนด้วยความกลัวจึงเดินมากบอกข้าพเจ้าว่าคุณครูๆหนูฉีดวัคซีนแล้วครับ บางก็ร้องไม่อยากตรวจฟัน แต่เมื่อทุกคนได้ตรวจเสร็จกันครบสักพักก็พากันหยุดร้องเอง จากนั้นก็ถึงเวลาเด็กๆรับประทานอาหารกลางวัน และก็แปรงฟัน นอนกลางวันเตรียมกับบ้านกิจกรรมวันนี้ก็ผ่านไปด้วยดีค่ะ

วันพุธที่ 17 มิถุนายน 2558

วันนี้ข้าพเจ้ามาทำงานปกติ เด็กๆก็ไม่มีคนร้อนไห้มา ร.ร. แล้ว แต่ยังติดปัญหาคือเด็กปัสสาวะรรดกางเกงกระโปรงอีก เหมือนเดิม ข้าพเจ้าต้องแก้ปัญหาโดยการ ต้องค่อยบอกให้เด็กไปเข้าห้องน้ำอยู่บ่อยๆเพื่อแก้ปัญหาเด็กปัสสาสะรดกางเกงกระโปรง

วันที่อังคารที่16 มิถุนายน 58

วันนี้ข้าพเจ้ารอส่งลูกขึ้นรถไปร.ร. ก่อนมาศูนย์ เพราะเธอไม่ยอมให้ใครส่งขึ้นรถนอกจากพ่อกับแม่ บางที่รถมาถึงบ้านก็เกือบ 07.30 น. ข้าพเจ้าต้องมาถึงที่ทำงานก่อน 07.30 น. ทำอย่างไรดีลูกข้าพเจ้าถึงจะยอมให้ยายส่งขึ้นรถได้ เพื่อที่ข้าพเจ้าจะไม่ไปทำงานสาย แต่วันนี้ยังดีอยู่ที่รถรับ - ส่งเด็ก มา 07.15น.ข้าพเจ้าจึงออกไปศูนย์ก่อน 07.30น

ข้าพเจ้าจะต้องค่อยๆพูดถึงเหตุผลให้ลูกฟัง เรื้อยๆเพื่อลูกจะยอมรับฟัง และเมื่อข้าพเจ้ามาถึงศูนย์ผู้ปกครองมาส่งเด็กปกติ เหตุการณ์เด็กร้องไห้เริ่มไม่มีแล้วกิจกรรมจึงดำเนินไปอย่างปกติดี จนถึงตอนกลับบ้าน

วันศุกร์ที่ 15 มิถุนายน 2558

วันนี้เริ่มวันแรกของสัปดาห์นี้ เด็กๆมาศูนย์เริ่มดีขึ้นไม่มีร้องไห้เลย กิจกรรมจะเริ่มปกติตามแผน และจะยังมีเด็กบางคนที่ปัสสาวะรดกางเกงอยู่ ข้าพเจัาต้องค่อยพยามบอกเด็กให้ไเข้าห้องน้ำปล่อยๆเพื่อป้องกัน การปัสสาวะรดกางเกง 

วันศุกร์ที่ 12 มิถุนายน 58

วันนี้ทางศูนย์มีการปรับปรุงภูมิทัศน์บริเวณภายในศูนย์ เพื่อความปลอดภัยจึงจำเป็นต้องบอกเด็กๆหยุดเรียน 1 วัน ทางศูนย์มีการซ่อมแซมหลังคาอาคาร และรั้วประตูเข้า ออก ศูนย์  และข้าพเจ้าก็ได้วาดบันได ตัวอักษรภาษาไทยให้เด็กๆได้เล่นกัน วันนี้ข้าพเจ้ารู้สึกดีใจมากที่ได้ทำสื่ออีกชนิดหนึ่งให้เด็กเล่นค่ะ

วันพฤหัสบดีที่ 11 มิถุนายน 2558

วันนี้เด็กๆน่ารักมากไม่ร้องไห้งอแง (เพราะคนที่เคยร้องไม่มาเรียนเป็นไข้หวัด) ข้าพเจ้าปฏิบัติการสอนตามแผนเช่นเคยวันนี้เรื่อง การแปรงฟัน ข้าพเจ้าเล่านิทานให้เด็กๆฟังเรื่องกุ๋งกิ๋งปวดฟัน จากนั้นข้าพเจ้าก็สอนวิธีการแปรงฟันอย่างถูกวิธี ให้เด็กได้รู้จักวิธีป้องกันฟันผุได้และเด็กๆได้รู้ถึงการรับประทานอาหารที่มีประโยชน์และเด็กๆได้รู้ว่าเราต้องแปรงฟันอย่างน้อยวันละ 2 ครั้ง เพื่อป้องกันฟันผุได้ค่ะ

บันทึกสะท้อนคิดวันพุธที่ 10 มิถุนายน 2558นางวิยะดา ขวัญสุข

วันพุธที่ 10 มิถุนายน 2558 วันนี้ดีขึ้นมาหน่อยไม่ค่อยมีเด็กร้องไห้ จะมีก็ร้องนิดเดียวก็หยุด วันนี้มีกิจกรรมการเรียนการสอนเกี่ยวกับการใช้ห้องน้ำห้องส้วม และข้าพเจ้าฝึกพัฒนาการกล้ามเนื้อมัดเล็ก โดยการระบายสีรูปขันน้ำกับแปรงขัดห้องน้ำ เด็กส่วนใหญ่ยังระบายสีไม่ค่อยได้ จะมีส่วนน้อยที่ระบายสีได้บ้าง ทำไมเด็กแต่ละคนถึงมีพัฒนาการต่างกันนะ ทั้งที่อายุ เท่ากัน คงมีปัจัยหลายๆอย่างที่ทำให้เด็กแต่ละคนแตกต่างเช่นครอบครัว ความรัก ความเอาใจใส่และอื่นๆอีกมากมาย และพูดถึงกิจกรรม กิจกรรมภายในวันนี้ปกติดี ตามแผน และถึงเวลา 15.00 น. ข้าพเจ้าได้เข้าประชุม เรื่องแผนประจำปี เรื่องพัสดุภัณฑ์ ของปีนี้ และตอนนี้เวลา 21.49 น ข้าพเจ้ากำลังบันทึกสะท้อนคิดเสร็จเมื่อกดเผยแพร่ ของวันนี้เสร็จ ลองไปเปิดของวันที่ 8 ,9 ดูปรากฏว่า เป็นการอัปเดตวันนี้ใหม่อีก ปัญหาคือ เหมือนกับว่าเราบันทึกงานวันที่10 หมดเลย 3 วัน  งง สิค่ะ

กิจกรรมระบายสี อุปกรณ์ ที่ใช้ในห้องน้ำ และ ประชุมเรื่องแผนประจำปี และจัดซื้อวัสดุภัณฑ์

บันทึกสะท้อนคิดวันอังคารที่ 9 มิถุนายน 58 ของนางวิยะดา ขวัญสุข

วันอังคารที่ 9 มิถุนายน 58 วันที่สองของสัปดาห์ ข้าพเจ้ามาทำงานที่ศูนย์พัฒนาเล็กเด็กตามปกติ วันนี้เด็กๆร้องไห้ น้อยลง เหลือเพียง 2 คนเท่านั้นที่ยังร้อง ข้าพเจ้าถามเด็กคนที่เคยร้องว่าวันนี้ทำไมไม่ร้องไห้แล้ว เขาตอบว่าเขาเป็นโตแล้วเป็นผู้ใหญ่แล้วจึงไม่ร้องไห้ข้าพเจ้าได้ยินจึงยิ้มแล้วยกนิ้วบอกเขาเยี่ยมมาก(ข้าพเจ้านึกในใจว่าผู้ใหญ่เขาไม่ร้องไห้กันจริงไหมหนา)เด็ก เด็กเริ่มดีขึ้น  การปฏิบัติกิจกรรมตามแผนการเรียนก็เป็นปกติ จนถึงเวลาเด็กนอนเช่นเคย ยังเหลือเด็กน้อย 1 คน(คนเดิมที่เคยร้องจนนั่งหลับ) แต่ก็ยังหลับได้โดยการนั่งหลับ และเมื่อเวลาปประมาณ 14.20น. หัวหน้าส่วนการศึกษามาที่ศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก ด้วยท่านมาดูบริเวณภายในศูนย์พัฒนาเด็กเล็กว่ามีปัญหาเรื่องอะไรบ้าง ซึ่งครูศูนย์จึงตอบไปว่า ประตูเข้า  ออก ศูนย์มันฝืด เปิด ปิด อยากมาก ท่านรับฟันแล้วบอกจะให้ช่างมาดูให้แล้วท่านก็กลับไป จากนั้นข้าพเจ้าก็ปฏิบัติกิจกรรมตามปกติโดยการเตรียมเด็กกลับบ้าน

บันทึกสะท้อนคิดวันจันทร์ที่ 8 มิถุนายน 2558 ของนางวิยะดา ขวัญสุข รหัสนักศึกษา571031321135

วันจันทร์ที่ 8มิถุนายน 2558 เป็นวันแรกของสัปดาห์นี้ และเป็นวันแรกของการบันทึกสะท้อนคิดที่ ดร. วัชรพล. สั่งให้ทำบันทึกสะท้อนคิด เมื่อเวลา 07.20น. ข้าพเจ้ามาปฏิบัติงานที่ศูนย์พัฒนาเด็กเล็กบ้านหนองปรือ ตำบลโบสถ์  อำเภอพิมาย จังหวัดนครราชสีมา ซึ่งเป็นวันแรกของสัปดาห์และช่วง เปิดเทอมใหม่ด้วยต้องมีเด็กนักเรียนที่เข้าใหม่ยังไม่ชินกับสถานที่จึงร้องไห้อยากกลับบ้าน กัน ประมาณ 4 คน ข้าพเจ้า ค่อยๆพูดและพาเด็กทำกิจกรรมกลางแจ้ง จนเด็กๆสนุกและลืมที่จะอยากกลับบ้านได้  ข้าพเจ้าปฏิบัติการสอนตามแผนจนมาถึงช่วง ที่เด็กๆต้องนอน ก็จะมีเด็กที่จะไม่นอนอีก 3 คน คือจะร้องกลับบ้านอีก คนที่1ยอมนอนตามที่ข้าพเจ้าบอก คนที่2ไม่ยอมนอนแต่ขอนั่งตรงที่นอน จนเขาสัปหงกหลับไปเอง ส่วนคนที่3ไม่ยอมนอนคนนี้เดินร้องจะกลับบ้านท่าเดี๋ยว (คนนี้มาเรียนที่หลังเพื่อนด้วยจึงอยากกว่าคนอื่นหน่อย)  แต่สุดท้ายเขาก็นั่งกลับที่ม้าโยก(ของเล่น) เมื่อึงเวลา16.00น. ข้าพเจ้ากำลังจะกลับบ้านก็เกิดมีฝนตกกระหน่ำอย่างแรงทำให้ข้าพเจ้าเปียกฝกตอนกลับบ้าน😂😪

คำถาม ทำไมเด็กถึงร้องไห้ ข้าพเจ้าจะต้องทำอย่างไร

ตอบ การที่เด็กร้องไห้เนื่องมาจากต้องจากอกพ่อ แม่ ปู ย่า ตา ยาย เพราะเขาไม่เคยจากไกลกัน 

         ข้าพเจ้าต้องอุ้มเขาแล้วพูดปลอบโยนให้เขาดีใจว่าเดี๋ยวก็ได้กลับบ้าน แล้วพาเขาไปเล่นที่สนามเด็กเล่นกับเพื่อน

คำถาม ทำไมฝนถึงตกตอนที่ข้าพเจ้าจะกลับบ้านพอดี

ตอบ.  มันเป็นฤดูกาลของมันข้าพเจ้าต้องยอมรับถ้าไม่ตกนั้นสิที่ข้าพเจ้าต้องคิคหนัก

นางวิยะดา ขวัญสุข รหัสนักศึกษา 571031301135