วันพฤหัสบดีที่25มิถุนายน 2558

วันนี้เด็กน้อยคนเดิมที่ร้องไห้เมื่อวานมาก็ร้องอีกแต่ร้องนิดเดียวเหมือนเดิม แล้วก็หยุดไปแล้วไปเล่นกับเพื่อนๆ เขาเริ่มปรับตัวเขากับเพื่อนๆได้ดีมากขึ้น ข้าพเจ้าเฝ้าสังเกตดูว่าเขาจะเริ่มคิดถึงบ้านหรือเปล่าแต่ก็ยังไม่มีที่ว่าจะร้องจนมาถึงเวลานอนเขาเกิดอาการคิดถึงบ้านคิดถึงขวดนม ข้าพเจ้าบอกน้องว่าที่ร.ร.ไม่มีขวดนมเพราะคนที่มาเรียนเป็นคนโตแล้วเก่งแล้วเป็นพี่แล้วจึงมาเรียนและไม่ต้องมีขวดนมก็อยู่ได้ เมื่อเขาฟังเขาก็ยอมฟังและทำตามโดยหยุดร้องไห้และยอมนอนข้าพเจ้านั่นอยู่ใกล้ๆแล้วเอามือลูบหัวน้องเบาเพื่อที่จะให้น้องหลับและสักพักเขาก็หลับได้เองค่ะ